Ο σχεδόν τριαντάχρονος ποδοσφαιριστής έχασε σχεδόν δύο χρόνια της καριέρας του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τη Σκωτία λόγω της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου που τον ταλαιπωρούσε και τελικά χρειάστηκε χειρουργική επέμβαση.
Μετά την χειρουργική επέμβαση έχει γίνει μια πλήρης ανάρρωση και κατάφερε να επανακτήσει τη θέση του με την Γιουνάιτεντ. Ο Φλέτσερ παραδέχεται πως αρχικά έλεγε ψέματα στους συμπαίκτες του για την κατάστασή του, επειδή ήταν πάρα πολύ δύσκολο για αυτόν να αποκαλύψει την αλήθεια. «Θυμάμαι όταν έγινε η διάγνωση για πρώτη φορά, ήμουν αδιάφορος και δεν έδωσα την πρέπουσα σημασία γι 'αυτό», είπε ο Φλέτσερ. "Κοιτάζοντας πίσω τώρα, θεωρώ πως ήταν αρκετά ανώριμο εκ μέρους μου, αλλά ήμουν ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, παίζοντας στην Πρέμιερ Λιγκ, για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ένιωθα στην κορυφή του κόσμου, αισθανόμουν πως τίποτα δεν μπορούσε να με αγγίξει.»
"Κοιτάζοντας πίσω τώρα, θέλω οι άνθρωποι που θα διαγνωστούν μελλοντικά με ΙΦΝΕ να το πάρουν πολύ σοβαρά και να γνωρίζουν τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η νόσος στη ζωή τους.
«Θυμάμαι πως στην αρχή τα συμπτώματα της νόσου ήταν πολύ ελαφριάς μορφής και δεν είχε καμία πραγματική επίπτωση στη ζωή ή την καριέρα μου.»
"Δεν ήταν έως ότου τα συμπτώματα της νόσου επανήρθαν πίσω, το 2010, όταν άρχισα την πραγματική μου μάχη με την ελκώδη κολίτιδα. , η οποία με οδήγησε τελικά στη χειρουργική επέμβαση, ώστε να μπορέσω τελικά να συνεχίσω με την καριέρα μου»
Το μεγαλύτερο πράγμα είναι η ευαισθητοποίηση. Έμεινα σιωπηλός μέχρι περίπου το 2011 ή το 2012, γιατί τα συμπτώματα της ελκώδους κολίτιδας δεν είναι και κάτι που μπορείς εύκολά να μοιραστείς με άλλους . Μόνο η οικογένεια και κάποιοι από τους φίλους μου ήξεραν, αλλά κανείς άλλος δεν γνώριζε στη λέσχη. "Το βρήκα πολύ δύσκολο να σκαρφίζομαι δικαιολογίες για, τους λόγους για τους οποίους δεν ήμουν στις προπονήσεις, γιατί φαινόμουν άρρωστος, η γιατί συχνά έπρεπε να τρέξω στην τουαλέτα. Βρήκα ότι είναι πολύ δύσκολο, να φτιάχνω δικαιολογίες και να ψεύδομαι. "Όταν άρχισα να μιλάω γι 'αυτό και μαθεύτηκε δημόσια, ένοιωσα τεράστια ανακούφιση, αυτό ήταν το καλύτερο πράγμα που έκανα. Αν και εξακολουθώ να υποφέρω με τα συμπτώματα της νόσου, το να μοιραστώ το πρόβλημα με έχει βοηθήσει πολύ.
Στην αρχή ανησυχούσα για το πώς θα το πάρουν οι οπαδοί της ομάδας , φοβόμουν για πειράγματα από τους συμπαίκτες μου, αλλά μπορώ να σας πω, πως όλοι ήταν υπέροχοι! Έχουν όλοι δείξει σεβασμό και κατανόηση προς το μέρος μου.
«Οι συμπαίκτες μου θέλουν να προσφέρουν την υποστήριξή τους σε κάτι που ξέρουν ότι σημαίνει πολλά για μένα και προσπαθούν να με στηρίξουν με την ευαισθητοποίηση του κοινού.
«Είχα τόσες πολλές επιστολές από μαμάδες, μπαμπάδες και παιδιά, για το πόσο εύκολο έχει κάνει τη ζωή τους, το γεγονός ότι μπορούν να πάνε στο σχολείο και, αντί να χρειάζεται να εξηγήσουν τι είναι η ελκώδης κολίτιδα, μπορούν απλά να πουν «Έχω την ίδια ασθένεια όπως ο Ντάρεν Φλέτσερ».
«Αυτό έχει κάνει πολύ πιο εύκολη τη ζωή τους, και αυτό δείχνει πως όσο περισσότερο μιλάμε για το πρόβλημα μας τόσο περισσότερο μπορεί να βοηθήσει τους συνανθρώπους μας.»
Σημείωση :Το πιο πάνω άρθρο είναι μετάφραση από άρθρο που παρουσιάζεται στην διαδικτυακή εφημερίδα Mirror. Για το πλήρες άρθρο ακολουθείστε τον σύνδεσμο εδώ